บริษัท บี.อี. แอคเคาน์ติ้ง เซอร์วิสเซส จำกัด 0918303543

สินค้าที่ผู้ซื้อสั่งซื้อนั้น ในบางครั้งอาจมีสาเหตุว่า ผู้ขายส่งไปผิดประเภท หรือมีปริมาณหรือคุณภาพ

ไม่ตรงตามที่สั่งซื้อ ผู้ซื้อไม่ต้องการจะรับไว้ ก็จะขอส่ง คืนสินค้านั้นไปให้ผู้ขาย รายการเช่นนี้ เรียกว่า การส่งคืนสินค้า (purchase Returns)

แต่สินค้าที่รับชำรุดหรือ คุณภาพเปลี่ยนนแปลงไปจากที่ตกลงกันไว้ แต่ทางด้านผู้ซื้อยังคง พิจารณารับสินค้านั้นไว้ และแจ้งขอส่วนลดแก่ผู้ขายก็ได ทางด้านผู้ขายจะทำการบันทึกไว้ในบัญชีสินค้า ส่งคืนและส่วนลด

วิธีการส่งคืนสินค้าหรือขอให้ผู้ขายลดราคาให้ มักจะทำเป็นลายลักษณ์อักษร ซึ่งเป็น แบบฟอร์มเรียกว่า ใบขอลดหนี้ หรือ Debit Note หรือ Debit Memorandum เพื่อแจ้งให้ผู้ขาย ทราบว่าจะส่งคืนสินค้า หรือขอส่วนลดจำนวนเท่าใด พร้อมทั้งแจ้งเหตุผลให้ผู้ขายทราบด้วย เมื่อผู้ขายได้รับแจ้งขอคืนสินค้าหรือขอส่วนลดแล้ว ถ้าผู้ขายตกลงยินยอม

ผู้ขายจะออก หลักฐานให้กับผู้ซื้อโดย เรียกว่า ใบลดหนี้ (เป็นใบกำกับภาษีแบบหนึ่ง) ส่งมาให้ผู้ซื้อ เพื่อเป็นหลักฐานแสดงว่าผู้ขายยินยอมตกลงตามที่ขอผู้ซื้อจะใช้เอกสารฉบับนี้บันทึกลงรับทำบัญชี และ การจัดทำภาษี เพื่อยื่นสรรพากร

ส่วนลดการค้า 

ส่วนลดการค้า หมายถึงจำนวนเงินที่ผู้ขายยอดลดให้แก่ผู้ซื้อโดยคิดเป็นร้อยละของราคาที่ ปรากฏในบัญชีแสดงราคา

ดังนั้นราคาที่ผู้ขายแสดงไว้ในใบกำกับสินค้าจึงเป็นราคาสุทธิ ภายหลังจากที่ได้หักส่วนลดการค้าและไม่เกี่ยวข้องกับการชำระเงินเร็วหรือช้าของลูกค้าแต่อย่างใด

การที่ธุรกิจให้ส่วนลดการค้าก็เพื่อเป็นการกระตุ้นให้ลูกค้าซื้อสินค้าเป็นจำนวนมากและสะดวกแก่ธุรกิจ ในการเปลี่ยนแปลงราคาขายโดยไม่จำเป็นต้องจัดพิมพ์บัญชีแสดงราคาสินค้าใหม่ทุกครั้ง ส่วนลด การค้าจะไม่มีการนำมาลงบัญชี

เช่นสินค้ารับคืนหรือส่วนลดการค้าแล้วเท่า นั้น เช่น ร้านค้าส่งขายส่ง สินค้าชนิดหนึ่งในราคาหน่วยละ 200 บาท และจะยอมลดให้ 30% ในราคาสินค้าสำหรับร้านค้าปลีก ที่ซื้อสินค้าตั้งแต่ 10 หน่วยขึ้นไป ถ้าร้านค้าปลีกตกลงซื้อสินค้าจำนวน 10 หน่วยเป็นเงินสด

ส่วนลดเงินสด  หมายถึง ส่วนลดที่เจ้าหนี้จะยอมลดหนี้ให้แก่ลูกหนี้เมื่อลูกหนี้ได้นำเงินสดมา ชำระหนี้ภายในระยะเวลาที่กำหนด ทั้งนี้เพราะเมื่อกิจการได้มีการขายสินค้าเป็นเงินเชื่อ การที่จะจูง ใจให้ลูกหนี้หรือผู้ซื้อสินค้าไปเป็นเงินเชื่อนำเงินสดมาชำระหนี้โดยเร็ว

ทางด้านผู้ซื้อส่วนลดเงินสดที่ได้รับจากผู้ขายจะบันทึกรายการเป็น  “ ส่วนลดรับ ” (Purchase  Discounts)  และนำรายการส่วนลดรับนี้ไปหักจากยอดซื้อ เพื่อหายอดซื้อสุทธิ

ทางด้านผู้ขาย ถือว่าส่วนลดเงินสดที่ให้แก่ผู้ซื้อจะบันทึกรายการเป็น  “ ส่วนลดจ่ าย ” (Sales  Discounts)  ซึ่งจะนำเอารายการส่วนลดจ่ายนี้ไปหักจากยอดขาย เพื่อหายอดขายสุทธิ

.

ในการซื้อขายสินค้า โดยปกติผู้ซื้อมักจะต้องชำระเงินให้กับผู้ขายเมื่อส่งมอบสินค้าให้แล้ว เรียกว่าเป็นการขายสด

แต่บางครั้งผู้ขายอาจให้เครดิตแก่ผู้ซื้อเป็นระยะเวลาหนึ่ง เช่น  15 วัน 30 วัน ขึ้นอยู่กับการพิจารณาความเชื่อถือของคู่ค้าระหว่างกัน

ระยะเวลาการใช้สินเชื่อ เช่น กำหนดว่าให้ชำระภายใน 10 วัน 20 วัน หรือ 30 วัน เป็นต้น เพื่อเป็นการจูงใจให้ผู้ซื้อชำระเงินเร็วขึ้น

ผู้ขายอาจให้ส่วนลดแก่ผู้ซื้อในกรณีชำระเงินโดยเร็ว ซึ่ง ส่วนลดที่ให้นี้เรียกว่า “ ส่วนลดเงินสด ”

ส่วนลดเงินสด จะกำหนดเป็นอัตราร้อยละ เช่น 2% หรือ 3% ของราคาสินค้า ถ้าผู้ซื้อไม่ชำระภายในระยะเวลาที่กำหนดจะต้องชำระหนี้เต็มจำนวน

ซึ่งจะปรากฏในใบกำกับ สินค้าดังนี้ 2/10 , n /30 หมายถึง กำหนดชำระเงินตามราคาในใบกำกับสินค้าเป็นเวลา 30 วัน นับจาก วันซื้อ หากชำระภายใน 10 วัน นับจากวันซื้อ จะได้ส่วนลดตามราคาในใบกำกับสินค้า 2%

2/ E.O.M . n /60 หมายถึง กำหนดชำาระเงินตามราคาในใบกำกับสินค้าภายใน 60 วัน นับจาก วันที่ซื้อ หากชำระภายในเดือนที่ซื้อสินค้านั้น จะได้ส่วนลดจากราคาในใบกำกับสินค้า 2%

2/10 Prox , n /60 หรือ 2/10 E.O.M. , n /60 หมายถึงกำหนดชำระเงินตามราคาสุทธิที่ปรากฏ ในใบกำกับสินค้าเป็นเวลา 60 วัน ถ้าหากผู้ซื้อนำเงินมาชำระภายในวันที่ 10 ของเดือนถัดจากเดือนที่ ซื้อสินค้านี้จะได้ส่วนลด 2% เงื่อนไขการชำระหนี้อาจแตกต่างกันไปตามประเภทของสินค้าหรือตามลักษณะของธุรกิจ

ค่าขนส่งสินค้า  (Freight)

ค่าขนส่ง คือ ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการขนถ่ายสินค้าที่ซื้อมาหรือขายไป เช่น ค่าระวาง ค่า รถบรรทุก ในการซื้อขายสินค้า

เงื่อนไขที่สำคัญที่ควรตกลงกัน คือ การส่งมอบสินค้า ทั้งนี้การซื้อขาย สินค้าจะมีผลสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อมีการส่งมอบสินค้ากัน

บางกรณีผู้ขายอาจส่งมอบสินค้า ณ ที่จุดขายหรือ บางกรณีอาจ ส่งมอบสินค้าที่ร้านของผู้ซื้อ หรือส่งมอบที่สถานีรถไฟ ท่าเรือ สถานีขนส่งแล้วแต่จะตกลง กัน

เงื่อนไขในการส่งมอบสินค้า มีข้อตกลงกัน 2 ลักษณะดังนี้

1. การส่งมอบสินค้า ณ ที่จุดขาย ผู้ซื้อต้องรับภาระจ่ายค่าขนส่งเอง ค่าขนส่งนี้ผู้ซื้อเรียกว่า  “ ค่าขนส่งเข้า ” ถือว่ าเป็นต้นทุนของสินค้าที่ซื้อ

2. การส่งมอบสินค้า ณ ปลายทาง ผู้ขายต้องเป็นผู้รับภาระจ่ายค่าขนส่งสินค้าให้ผู้ซื้อผู้ขาย เรียกค่าขนส่งนี้ว่า  “ ค่าขนส่งออก ” เป็นค่าใช้จ่ายในการขาย

ในการติดต่อซื้อขายสินค้ากับต่างประเทศ การขายจะมี

ข้อตกลงราคาดังนี้

ราคา  F.O.B. Shipping Point (Free on Board at the Shipping Point) เป็นการซื้อขายสินค้าที่ไม่รวมค่าขนส่งสินค้า การส่งมอบสินค้าจะกระทำ ณ ต้นทาง ผู้ซื้อจะเป็นผู้จ่ายค่าขนส่ง  กรรมสิทธิ์ในสินค้าจะเป็นของผู้ซื้อ ณ จุดต้นทาง ค่าขนส่งที่ผู้ซื้อเป็นผู้จ่ายจะนำไปบันทึกไว้ในบัญชีค่า ขนส่งเข้า  (Freight – In Account)  และถือเป็นต้นทุนสินค้าอย่างหนึ่ง

ราคา  F.O.B. Destination เป็นการซื้อขายสินค้าที่รวมค่าขนส่งสินค้าไว้ การส่งมอบสินค้า จะกระทำ ณ ปลายทาง เมื่อผู้ขายได้ขนสินค้ามาถึงเมืองหรือประเทศของผู้ซื้อกรรมสิทธิ์ในสินค้าจะ เป็นของผู้ขายจนกว่ าจะถึงเมืองของผู้ซื้อ ดังนั้นผู้ขายจะต้องรับภาระค่าขนส่งจนถึงเมืองของผู้ซื้อ โดย จะบันทึกค่าขนส่งนี้เป็นค่าขนส่งออก  (Freight – Out A/C)  ถือเป็นค่าใช้จ่ายในการขาย

ราคา  C.I.F. (Cost insurance and Freight) เป็นการซื้อขายสินค้าที่ได้รวมราคาทุนสินค้า บวกค่าประกันภั ยบวกค่าขนส่งสินค้าไว้แล้ว เงื่อนไขในการขนส่งต้องระบุให้ชัดเจนว่าส่งมอบที่ไหน  เช่น ณ ที่ท่าเรือของเมืองผู้ซื้อ

ข้อหารือ

1. บริษัท อ. ประกอบกิจการจำหน่ายรถจักรยานยนต์ อะไหล่รถจักรยานยนต์ และให้บริการซ่อมแซมรถจักรยานยนต์ยี่ห้อ “H” จดทะเบียนนิติบุคคลประเภทบริษัทจำกัดเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2529  และจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มเมื่อวันที่ 1 มกราคม 2535 และมีสาขา 4 แห่ง

บริษัทฯ ได้รับอนุมัติให้ยื่น แบบ ภ.พ.30 รวมกัน ณ สถานประกอบการที่เป็นสำนักงานใหญ่ตั้งแต่เดือนภาษีมีนาคม 2535 เป็นต้นมา

2. สำนักงานสรรพากรพื้นที่ได้เข้าตรวจปฏิบัติการภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีขอคืนภาษี ณ สถานประกอบการของบริษัทฯ

ปรากฏข้อเท็จจริงดังนี้

2.1 บริษัทฯ จัดทำรายงานภาษีขาย รายงานภาษีซื้อ และรายงานสินค้าและวัตถุดิบ แยก เป็นรายสถานประกอบการ

2.2 การจัดทำใบกำกับภาษีขายและใบลดหนี้ สำนักงานใหญ่จะเป็นผู้จัดทำใบกำกับภาษี ขายและใบลดหนี้เพียงแห่งเดียว สำหรับสถานประกอบการทั้ง 4 สาขา ไม่มีการจัดทำใบกำกับภาษีขาย และใบลดหนี้แต่อย่างใด

2.3 บริษัทฯ มียอดซื้อที่ขอคืนภาษีซื้อจากการซื้อรถจักรยานยนต์ อะไหล่รถจักรยานยนต์ ค่าโฆษณาที่จ่ายให้กับบริษัทโฆษณา เงินสนับสนุนค่าโฆษณาที่จ่ายให้กับตัวแทนจำหน่ายของบริษัทฯ ค่าส่งเสริมการขาย ค่าสาธารณูปโภคดังนี้

2.3.1 บริษัทฯ ซื้อรถจักรยานยนต์จากบริษัท ท. และซื้ออะไหล่รถจักรยานยนต์จาก บริษัท ช.

2.3.2 ค่าโฆษณาที่จ่ายให้กับบริษัทโฆษณาซึ่งทำการโฆษณารถจักรยานยนต์ ทางสื่อ วิทยุ โทรทัศน์ นิตยสาร และโฆษณาตามการจัดกิจกรรมต่าง ๆ ซึ่งบริษัทฯ เป็นผู้จ่ายเงินค่าบริการจัดทำ โฆษณาโดยตรง

2.3.3 กรณีการจ่ายเงินค่าส่งเสริมการขาย บริษัทฯ จะจ่ายเงินค่าส่งเสริม
การขายให้กับตัวแทนจำหน่ายตามจำนวนรถซึ่งตัวแทนจำหน่ายขายได้ เมื่อตัวแทนจำหน่ายได้รับเงิน จะ ออกใบกำกับภาษีให้กับบริษัทฯ โดยระบุรายการในใบกำกับภาษีว่า “ค่าส่งเสริมการขาย ค่าแคมเปญ” เป็นต้น และบริษัทฯ ก็จะนำใบกำกับภาษีมาถือเป็นภาษีซื้อในเดือนภาษีนั้น

2.3.4 เงินสนับสนุนค่าโฆษณาที่จ่ายให้กับตัวแทนจำหน่ายสินค้าของบริษัทฯ โดย ตัวแทนจำหน่ายจะเป็นผู้ดำเนินการจัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมการขายเอง เช่น การโฆษณาทางวิทยุ การ จัดรายการของแจกแถม เป็นต้น หรือจะเป็นผู้ว่าจ้างบริษัทโฆษณาทำโฆษณาทางวิทยุ นิตยสาร รถแห่ หรือจะเป็นผู้จัดซื้อของแจกแถมที่ใช้ในการส่งเสริมการขายเอง เมื่อดำเนินการแล้วจะนำเอกสารการ ชำระเงินค่าโฆษณาหรือค่าจัดซื้อของแจกแถมมาเพื่อเบิกเงินสนับสนุนค่าโฆษณาจากบริษัทฯ โดยการจ่าย เงินสนับสนุนค่าโฆษณาให้กับตัวแทนจำหน่ายแต่ละรายจะไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับว่าตัวแทนจำหน่ายจะเป็น ผู้จำหน่ายรถจักรยานยนต์เพียงยี่ห้อเดียวหรือยี่ห้ออื่น ๆ ด้วย

นอกจากนี้ หากตัวแทนจำหน่ายมียอด
ขายสินค้าลดลง บริษัทฯ จะให้ตัวแทนจำหน่ายจัดกิจกรรมเพื่อกระตุ้นยอดขายให้เพิ่มขึ้น โดยต้องแนบ เอกสารหลักฐานการชำระเงินและรายละเอียดการจัดกิจกรรมเพื่อขอเบิกเงินกับบริษัทฯ โดยบริษัทฯ กับ
ตัวแทนจำหน่ายไม่มีการทำสัญญาระหว่างกันแต่อย่างใด บริษัทฯ จะเป็นผู้พิจารณาการจ่ายเงินอุดหนุน และเมื่อตัวแทนจำหน่ายได้รับเงินแล้วจะออกใบกำกับภาษีขายโดยระบุรายการ “ค่าโฆษณา เงินสนับสนุน ค่าโฆษณา สำหรับเดือน …”ให้บริษัทฯ เพื่อขอคืนภาษีซื้อต่อไป และบริษัทฯ จะหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย ในอัตราร้อยละ 2.0

ข้อโต้แย้งจากสรรพากร

3. สำนักงานสรรพากรพื้นที่เห็นว่า การจ่ายเงินสนับสนุนค่าโฆษณาของบริษัทฯ ให้ แก่ตัวแทนจำหน่ายตามข้อ 2.3.4 ถือเป็นการจ่ายเงินช่วยเหลือหรือเงินสนับสนุน ไม่ใช่การจ่าย ค่า โฆษณาหรือการให้บริการ แต่เป็นเงินที่บริษัทฯ ช่วยเหลือเพื่อสนับสนุนส่งเสริมการขายสินค้าของตัวแทน จำหน่ายให้ยอดขายเพิ่มขึ้น อีกทั้งการจ่ายเงินดังกล่าวมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของบริษัทฯ เพียง ฝ่ายเดียว ไม่มีการตกลงเป็นหลักการแน่นอนแต่อย่างใด ภาษีซื้อดังกล่าวบริษัทฯ จึงไม่สามารถนำมา ขอคืนได้

แนววินิจฉัย

1. กรณีบริษัทฯ จ่ายเงินช่วยเหลือส่งเสริมการขายให้แก่ตัวแทนจำหน่ายตามจำนวนของ รถจักรยานยนต์ที่ตัวแทนจำหน่ายขายได้ เพื่อเพิ่มยอดขายให้มากขึ้น เข้าลักษณะเป็นเงินค่าตอบแทน หรือ เงินรางวัลจากการขายสินค้าได้ตามเป้า เงินดังกล่าวมิใช่รายรับที่ได้รับจากการขายสินค้าหรือการ ให้บริการ จึงไม่เป็นมูลค่าของฐานภาษีสำหรับการขายสินค้า ตามมาตรา 79 แห่งประมวลรัษฎากร ไม่ อยู่ในบังคับต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม

2. กรณีตัวแทนจำหน่ายจ่ายเงินค่าโฆษณารถจักรยานยนต์ให้แก่บริษัทโฆษณาและเรียกเก็บเงิน ดังกล่าวคืนจากบริษัทฯ เนื่องจากบริษัทฯ ซึ่งเป็นผู้ผลิตรถจักรยานยนต์ภายใต้ชื่อและเครื่องหมายการค้า “H” ตกลงให้ตัวแทนจำหน่ายเป็นผู้ดำเนินการเรื่องโฆษณาสินค้าภายใต้ชื่อและเครื่องหมายการค้า ดังกล่าวเพื่อเพิ่มยอดขายรถจักรยานยนต์ยี่ห้อ “H” โดยบริษัทฯ จะจ่ายเงินค่าโฆษณาคืนให้แก่ตัวแทน จำหน่ายแต่ละรายไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับหลักเกณฑ์และวิธีการที่บริษัทฯ กำหนด

เงินที่บริษัทฯ จ่ายคืนให้แก่ ตัวแทนจำหน่ายเข้าลักษณะเป็นค่าตอบแทนจากการที่ตัวแทนจำหน่ายให้บริการด้านโฆษณาต่อแก่บริษัทฯ  ตัวแทนจำหน่ายซึ่งเป็นผู้ให้บริการจึงมีหน้าที่เรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากบริษัทฯ ซึ่งเป็นผู้รับบริการตาม มาตรา 77/2 และมาตรา 82/4 แห่งประมวลรัษฎากร

โดยภาษี มูลค่าเพิ่มที่บริษัทฯ ถูกเรียกเก็บถือ เป็นภาษีซื้อของบริษัทฯ เพื่อนำไปหักกับภาษีขายในการคำนวณเพื่อเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม ตามมาตรา 82/3 แห่งประมวลรัษฎากร

คำถาม

กรณีรถจักรยานยนต์ (มอเตอร์ไซค์) ของบริษัทฯ หายไป ได้แจ้งความแล้ว กรมสรรพากรได้วางแนวทางไว้ตามคำตอยข้อหารือของกรมสรรพากรที่ กค 0706/พ./1308 ลงวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2547 ว่า “กรณีทรัพย์สินสูญหาย หากไม่มีการประกันหรือสัญญาคุ้มกันใด ๆ มูลค่าต้นทุนที่เหลืออยู่ของทรัพย์สินนั้น ถือเป็นผลเสียหายจากการประกอบการ บริษัทฯ มีสิทธิตัดเป็นรายจ่ายได้ทั้งจำนวน แต่บริษัทฯ จะต้องมีหลักฐานที่เชื่อถือได้ เพื่อแสดงให้เห็นว่าทรัพย์สินนั้นได้สูญหายจริง และทรัพย์สินที่สูญหายดังกล่าว ถือเป็นการจำหน่ายจ่ายโอนทรัพย์สินที่มีไว้เพื่อใช้ในกิจการ เข้าลักษณะเป็นการขายสินค้า ตามมาตรา 77/1 (8) และ (9) แห่งประมวลรัษฎากร บริษัทจึงมีหน้าที่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่มจากมูลค่าของทรัพย์สินตามราคาตลาดของทรัพย์สินที่สูญหายไปดังกล่าว ตามมาตรา 79 และมาตรา 79/3 (1) แห่งประมวลรัษฎากร” ซึ่งได้แนบมาท้ายนี้

ข้อหารือ :

บริษัท ร. ประกอบกิจการจำหน่ายเครื่องบันทึกการเก็บเงิน เครื่องกดน้ำ ตู้นึ่งซาลาเปา เตาไมโครเวฟ ซึ่งอยู่ในร้านสะดวกซื้อ ในการประกอบกิจการบริษัทฯ ได้มีการให้บริการบำรุงรักษาสินค้าที่บริษัทฯ ได้จำหน่ายให้แก่ลูกค้าด้วย ในการให้บริการดังกล่าวพนักงานช่างของบริษัทฯ จะทำการเบิกอะไหล่และอุปกรณ์เครื่องมือจากบริษัทฯ เพื่อใช้ในการให้บริการ ในการให้บริการในบางครั้งรถของช่างที่ให้บริการได้เกิดอุบัติเหตุทำให้อะไหล่และอุปกรณ์เครื่องมือเสียหายหรือสูญหาย

บริษัทฯ ได้มีการทำประกันภัยทรัพย์สินไว้กับบริษัทประกันภัยโดยกำหนดเงื่อนไขความรับผิดชอบในส่วนแรกของผู้เอาประกันภัย
ไว้ที่ USD 5,000 ต่อการเกิดอุบัติเหตุแต่ละครั้ง ความเสียหายส่วนที่ไม่เกินหรือต่ำกว่า USD 5,000 บริษัทฯ ต้องรับผิดชอบเอง จึงขอหารือดังนี้

1. บริษัทฯ สามารถตัดจ่ายทรัพย์สินหรืออะไหล่ในคลังสินค้าเป็นรายจ่ายได้หรือไม่ และต้องนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มหรือไม่ หากต้องนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มฐานภาษีที่ใช้ในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มของทรัพย์สินหรืออะไหล่จะใช้มูลค่าสุทธิของทรัพย์สิน มูลค่าต้นทุนของอะไหล่หรือจะต้องใช้ราคาตลาดของทรัพย์สินและอะไหล่นั้น

2. ในบางกรณีบริษัทฯ จะเรียกเก็บค่าความเสียหายที่เกิดขึ้นจากพนักงานที่รับผิดชอบหากพบว่า ความเสียหายเกิดจากความผิดของพนักงานนั้น ในกรณีเช่นนี้บริษัทฯ ต้องเรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากพนักงานผู้นั้นและนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มพร้อมออกใบกำกับภาษีใช่หรือไม่ โดยฐานภาษีมูลค่าเพิ่มใช้ฐานใดตามข้อ 1.

3. กรณีตามข้อ 1. ไม่ต้องนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่ม และปรากฏว่าบริษัทฯ สามารถเรียกเก็บจากพนักงานได้บางส่วน บริษัทฯ จะต้องนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มเพียงบางส่วนที่เรียกเก็บได้จากพนักงานใช่หรือไม่

แนววินิจฉัย :

1. กรณีที่ทรัพย์สินหรืออะไหล่ชำรุดหรือเสียหายจนไม่สามารถใช้งานได้ บริษัทฯ จะนำต้นทุนที่เหลืออยู่ของทรัพย์สินหรืออะไหล่นั้น ตัดเป็นรายจ่ายทั้งจำนวนไม่ได้ แต่หากได้ทำลายหรือขายไปซึ่งทรัพย์สินหรืออะไหล่นั้น ก็สามารถตัดต้นทุนที่เหลืออยู่ได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี แห่งประมวลรัษฎากร และกรณีที่มีการขายซากทรัพย์สินหรืออะไหล่ของสินค้าดังกล่าว บริษัทฯ จะต้องเรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากผู้ซื้อสินค้าในราคาตามสภาพของสินค้าและนำมารวมคำนวณเสียภาษีมูลค่าเพิ่มด้วย

2. กรณีทรัพย์สินหรืออะไหล่สูญหาย หากไม่มีการประกันหรือสัญญาคุ้มกันใด ๆ มูลค่าต้นทุนที่เหลืออยู่ของทรัพย์สินนั้น ถือเป็นผลเสียหายจากการประกอบการ บริษัทฯ มีสิทธิตัดเป็นรายจ่ายได้ทั้งจำนวน แต่บริษัทฯ จะต้องมีหลักฐานที่เชื่อถือได้ เพื่อแสดงให้เห็นว่าทรัพย์สินนั้นได้สูญหายจริง และทรัพย์สินหรืออะไหล่ที่สูญหายดังกล่าว ถือเป็นการจำหน่ายจ่ายโอนทรัพย์สินที่มีไว้เพื่อใช้ในกิจการ เข้าลักษณะเป็นการขายสินค้า ตามมาตรา 77/1 (8) และ (9) แห่งประมวลรัษฎากร บริษัทจึงมีหน้าที่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่มจากมูลค่าของทรัพย์สินตามราคาตลาดของทรัพย์สินหรืออะไหล่ที่สูญหายไปดังกล่าว ตามมาตรา 79 และมาตรา 79/3 (1) แห่งประมวลรัษฎากร

3. กรณีที่บริษัทฯ จะเรียกเก็บค่าเสียหายที่เกิดขึ้นจากพนักงานที่รับผิดชอบหากพบว่าความเสียหายเกิดจากความผิดของพนักงานนั้น ค่าเสียหายดังกล่าวมิใช่มูลค่าที่บริษัทฯ ได้รับจากการขายสินค้าหรือการให้บริการ ตามมาตรา 77/1 (8) และ (10) แห่งประมวลรัษฎากร จึงไม่อยู่ในบังคับต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่มตามมาตรา 77/2 แห่งประมวลรัษฎากร

ข้อหารือ

          บริษัทฯ เป็นผู้ประกอบการจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม ประกอบธุรกิจให้เช่าซื้อ และให้เช่าทรัพย์สินแบบลิสซิ่ง สินค้าประเภทรถยนต์ รถจักรยานยนต์ เครื่องใช้ไฟฟ้า และสินค้า อุปโภคอื่นๆ ในการประกอบกิจการดังกล่าวผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้าได้ให้ส่วนลด เงินช่วยเหลือ เงินสนับสนุน แก่บริษัทฯ โดยมีข้อเท็จจริง ดังนี้

          1. ผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้าที่เข้าร่วมกับบริษัทฯ ในการส่งเสริมการขายส่วนตัวของตน ด้วยการให้ลูกค้าเช่าซื้อทรัพย์สินโดยไม่คิดดอกเบี้ย หรือคิดดอกเบี้ยในอัตราต่ำกว่าอัตรา ตลาดทั่วไป โดยภาระดอกเบี้ยค่าเช่าซื้อทรัพย์สินนั้น ผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้าจะเป็นผู้รับภาระ แทนลูกค้าทั้งจำนวน หรือบางส่วน ตามข้อตกลงการจัดแคมเปญส่งเสริมการขายระหว่างบริษัทฯ กับผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้า


          2. ในการประกอบกิจการบริษัทฯ จะได้รับเงินช่วยเหลือค่าใช้จ่ายในด้านการตลาด ค่าโฆษณา หรือส่งเสริมการขายจากผู้ขาย หรือผู้ผลิตสินค้าเพื่อนำมาสนับสนุนค่าใช้จ่าย ในด้านการจัดทำสื่อสิ่งพิมพ์ โบว์ชัวร์ ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มยอดขาย โดยบริษัทฯ จะ เป็นผู้ดำเนินการเอง และเรียกเก็บจากผู้ขาย หรือผู้ผลิตสินค้าเป็นรายเดือนจำนวนไม่เท่ากัน แต่ละราย และไม่ต้องมีเอกสารหลักฐานการชำระเงิน หรือรายละเอียดการจัดกิจกรรม ประกอบการเบิกเงิน และไม่มีการทำสัญญาระหว่างกันแต่อย่างใด


          3. บริษัทฯ จ่ายค่าส่งเสริมการขายให้แก่ผู้แทนจำหน่ายรถจักรยานยนต์เพื่อให้ประสานงานกับผู้เช่าซื้อ และดำเนินการจดทะเบียนรถจักรยานยนต์ต่อกรมการขนส่งทางบก พร้อมทั้งส่งมอบเล่มทะเบียนรถจักรยานยนต์แก่บริษัทฯ

          4. บริษัทฯ ขอทราบว่า
               4.1 เงินที่บริษัทฯ ได้รับถือเป็นดอกเบี้ยที่บริษัทฯ ได้รับจากการให้เช่าซื้อ ซึ่งจะรับรู้เป็นรายได้เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ตามงวดชำระค่าเช่าซื้อของลูกค้าแต่ละราย หรือถือเป็นเงินประโยชน์ใดๆ เนื่องจากการส่งเสริมการขาย ซึ่งจะรับรู้เป็นรายได้เพื่อเสีย ภาษีเงินได้นิติบุคคลทั้งจำนวน เมื่อบริษัทฯ ได้รับเงิน และผู้จ่ายเงินได้ต้องหักภาษี ณ ที่จ่าย หรือไม่ และเงินที่บริษัทฯ ได้รับดังกล่าวถือเป็นประโยชน์ใดๆ เนื่องจากการส่งเสริมการขาย ซึ่งผู้รับเงินไม่ต้องนำมารวมคำนวณเป็นมูลค่าของฐานภาษี ใช่หรือไม่ และความรับผิดของ ภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับเงินสนับสนุนการขายเกิดขึ้นเมื่อใด


               4.2 บริษัทฯ จะต้องนำเงินที่ได้รับตาม 2. ถือเป็นรายได้ในการคำนวณกำไรสุทธิ ของบริษัทฯ ในรอบระยะเวลาบัญชีที่มีการจ่ายค่าใช้จ่าย หรือในรอบระยะเวลาบัญชีที่ได้รับ เงินคืนจากผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้า และผู้จ่ายเงินมีหน้าที่หักภาษี ณ ที่จ่ายหรือไม่ และเงินที่ บริษัทฯ ได้รับดังกล่าว ถือเป็นเงินรางวัล ส่วนลด หรือประโยชน์ใดๆ เนื่องจากการส่งเสริม การขาย ไม่เข้าลักษณะเป็นรายรับจากการขายสินค้าหรือการให้บริการที่ต้องนำมาเป็นฐาน ในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มใช่หรือไม่ และภาษีซื้อที่เกิดจากค่าใช้จ่ายด้านการตลาด ค่าโฆษณา หรือส่งเสริมการขาย เป็นภาษีซื้อที่เกี่ยวข้องกับการประกอบกิจการไม่ต้องห้าม ตามมาตรา 82/5(3) แห่งประมวลรัษฎากร ใช่หรือไม่


               4.3 เงินที่บริษัทฯ จ่ายให้แก่ผู้แทนจำหน่ายรถจักรยานยนต์ตาม 3. ถือว่า ผู้แทนจำหน่ายเป็นผู้ให้บริการที่ต้องเรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากบริษัทฯ ซึ่งเป็นผู้รับบริการ และบริษัทฯ มีหน้าที่หักภาษี ณ ที่จ่ายในอัตราร้อยละ 3.0 ใช่หรือไม่


แนววินิจฉัย


          1. หากผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้าจ่ายเงินค่าดอกเบี้ยซึ่งผู้ขายหรือผู้ผลิตรับภาระแทน ลูกค้าให้แก่บริษัทฯ เพื่อสนับสนุนการขาย นั้น เงินที่บริษัทฯ ได้รับดังกล่าวไม่ว่าจะปฏิบัติ ตามวิธีที่ 1 หรือวิธีที่ 2 เข้าลักษณะเป็นรางวัล ส่วนลด หรือประโยชน์ใดๆ ที่ได้รับจาก การส่งเสริมการขายบริษัทฯ ต้องนำเงินสนับสนุนดังกล่าวไปรวมเป็นรายได้เพื่อเสีย ภาษีเงินได้นิติบุคคล ตามมาตรา 65 แห่งประมวลรัษฎากร โดยผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้า ที่เป็นบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคลซึ่งเป็นผู้จ่ายเงินได้มีหน้าที่ต้องหักภาษี ณ ที่จ่าย ในอัตราร้อยละ 3.0 ตามข้อ 12/2 ของคำสั่งกรมสรรพากรที่ ท.ป.4/2528 เรื่อง สั่งให้ ผู้จ่ายเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40 แห่งประมวลรัษฎากร มีหน้าที่หักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย ลงวันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2528 และเงินสนับสนุนที่บริษัทฯ ได้รับดังกล่าวไม่ถือเป็น มูลค่าของฐานภาษีสำหรับการขายสินค้าหรือให้บริการตามมาตรา 79 แห่งประมวลรัษฎากร บริษัทฯ ไม่ต้องนำไปรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม


          2. หากผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้าจ่ายเงินให้แก่บริษัทฯ เพื่อช่วยเหลือค่าใช้จ่ายใน ด้านการตลาด ค่าโฆษณา หรือส่งเสริมการขายโดยใช้เป็นค่าใช้จ่ายในด้านการจัดทำสื่อ สิ่งพิมพ์ โบว์ชัวร์ เพื่อเป็นการประชาสัมพันธ์สินค้าของผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้า นั้น เงิน สนับสนุนที่บริษัทฯ ได้รับดังกล่าวเข้าลักษณะเป็นค่าตอบแทนการโฆษณา บริษัทฯ จึงต้อง นำไปรวมเป็นรายได้เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ตามมาตรา 65 แห่งประมวลรัษฎากร โดยผู้ขายหรือผู้ผลิตสินค้าที่เป็นบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคลซึ่งเป็นผู้จ่ายเงินได้มี หน้าที่ต้องหักภาษี ณ ที่จ่าย และนำส่งในอัตราร้อยละ 2.0 ตามข้อ 10 ของคำสั่ง กรมสรรพากรที่ ท.ป.4/2528ฯ ลงวันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2528 และเนื่องจากค่าตอบแทน ที่บริษัทฯ ได้รับ นั้น เข้าลักษณะเป็นรายรับจากการให้บริการ บริษัทฯ จึงต้องนำรายรับ ดังกล่าวมารวมเป็นฐานในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่ม ทั้งนี้ ตามมาตรา 77/1(10) และ มาตรา 79 แห่งประมวลรัษฎากร โดยภาษีซื้อที่เกิดจากค่าใช้จ่ายในการให้บริการนั้น ถือเป็นภาษีซื้อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประกอบกิจการที่อยู่ในบังคับต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม บริษัทฯ มีสิทธิขอคืนภาษีซื้อดังกล่าวได้ ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 82/5 แห่งประมวลรัษฎากร


          3. หากบริษัทฯ จ่ายเงินค่าตอบแทนให้แก่ผู้แทนจำหน่ายเพื่อให้ผู้แทนจำหน่าย ประสานงานกับผู้เช่าซื้อ และดำเนินการจดทะเบียนรถจักรยานยนต์ต่อกรมการขนส่งทางบก เข้าลักษณะเป็นการจ่ายค่าตอบแทนเนื่องจากการรับจ้างทำของ บริษัทฯ ซึ่งเป็นผู้จ่ายเงินได้ จึงมีหน้าที่ต้องหักภาษี ณ ที่จ่ายในอัตราร้อยละ 3.0 ตามข้อ 3/1 ของคำสั่งกรมสรรพากรที่ ท.ป.4/2528ฯ ลงวันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2528 และเงินค่าตอบแทนที่ผู้แทนจำหน่ายได้รับ เข้าลักษณะเป็นรายรับจากการให้บริการ จึงอยู่ในบังคับต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม ทั้งนี้ ตาม มาตรา 77/1(10) และมาตรา 77/2 แห่งประมวลรัษฎากร